...do domu zabieraj znikomą ilość złowionych ryb
zrób zdjęcie i wypuść do wody...
- jeżeli z danego odcinka można wyłowić 1000 dorosłych ryb, a rocznie łowi tam 100 wędkarzy po 20 dni (razem 2000 "wędkarzo-dni") to na każdego wypada po 0,5 ryby dziennie, a większość ryb zostanie wyłowiona na początku sezonu. Efekt - bezrybie lub konieczność uzupełniania hodowlaną rybą, wyławianą, co 2 tygodnie. Przy zastosowaniu C&R każdą rybę można złowić, np. 5 razy, i wtedy na każdego z tych 100 wędkarzy przypada średnio 2,5 ryby dziennie w czasie całego sezonu - świetne łowisko.
Okoń (Perca)
SPINNINGOLSZTYN
POLSKA PÓŁNOCNA
WARMIA I MAZURY
*Okoń (Perca Fluviatilis)*
Rekord Polski 50cm 2,69kg
Gospodarstwo Rybackie Olsztyn wprowadziło wymiar ochronny dla okonia – 18 cm. Wymiar ten obowiązuje też na wodach PZW w okręgu olsztyńskim. rok 2016 Okonie polują na ryby wielu gatunków. Młode osobniki żywią się głównie skrupiakami. W menu starszych dominują larwy owadów, np. ochotki. Jeśli w ich zasięgu znajdą się małe ryby, polują na nie. Okonie po przekroczeniu granicznej wagi 100 g zaczynają bardzo szybko rosnąć. Jeśli jednak w odpowiednim momencie nie mogą żywić się rybami, karłowacieją, a wagę 100 g osiągają dopiero w siódmym roku życia.
Młode okonie polują w stadach. Ukryte wśród wodorostów czyhają na małe ryby, głównie ukleje i płocie. Gdy te nieopatrznie zbliżą się do ich kryjówki, stado rzuca się w pościg. Trwa on tak długo, aż ofiary poddają się ze zmęczenia. Atak okoni polega na podgryzaniu zdobyczy ogona. Ich cechą charakterystyczną jest to, że zawsze zaczynają pożerać ofiary od ogona. Okonie przeważnie żywią się drobnicą. Większe osobniki o wadze 0,45 - 0,9 kg zazwyczaj polują na sztuki ważące 20 - 60 g. Co jest interesujące, okonie są kanibalami. Znajdują dużą przyjemność w łapaniu i pożeraniu narybku lub małych osobników swojego własnego gatunku.
Okonie preferują wody stojące lub wolno płynące, obfitujące w gatunki małych ryb. Dobra widoczność jest niezbędna przy ich sposobie żerowania. Dlatego najlepiej czują się w czystych, klarownych wodach. Mogą także przetrwać w rzekach o bardzo szybkim nurcie, jednak tylko wtedy, gdy woda w nich nie jest zbyt zamulona. Okoni nie spotyka się w górskich rzekach i zakwaszonych jeziorach. Młode osobniki tworzą stada złożone z ryb w tym samym wieku. W miarę dorastania zaczynają prowadzić samotny tryb życia. Nie dzieje się tak dlatego, że starsze ryby tracą instynkt stadny, ale przez to, że każde stado z czasem maleje w sposób naturalny.
Samce osiągają dojrzałość płciową między szóstym a dwunastym miesiącem życia. Nie przeszkadza im w tym fakt, że mają tylko 5 - 8 cm długości. Samice są gotowe do rozmnażania dopiero w trzecim roku życia. Na ogół są one większe od samców. Tarło w zależności od warunków atmosferycznych trwa od marca do połowy czerwca. Samica składa około 300 tys. jaj w naturalnych kryjówkach - wśród wodorostów, zatopionych gałęzi, otoczaków. Zazwyczaj robi to na płyciznach, gdzie woda nagrzewa się najszybciej. Narybek wykluwa się już w tydzień po zapłodnieniu jaj.
Ciało mniej lub silniej wygrzbiecone, co jest zależne od warunków panujących w zamieszkiwanej przez ryby wodzie. Pysk tępy z. szerokim, końcowym otworem gębowym. Wieczko skrzelowe w tylnej części spiczasto wyciągnięte i zakończone mocnym kolcem. Małe łuski grzebykowe, 58-67 wzdłuż linii bocznej. Dwie płetwy grzbietowe. Pierwsza z 13-17 twardymi promieniami, druga z 1-2 twardymi 1 13-16 miękkimi. W płetwie odbytowej 2 twarde i 8-10 miękkich promieni. Grzbiet ciemnoszary do niebieskawego lub zielonooliwkowego. Boki jaśniejsze z 6-9 ciemnymi, poprzecznymi, pojedynczymi lub rozwidlającymi się prążkami. Brzuch od białego do czerwonawego, o srebrzystym połysku. Przy tylnej krawędzi pierwszej płetwy grzbietowej występuje czarna plama. Płetwy brzuszne i odbytowa czerwonawe. Samce są intensywniej wybarwione niż samice. Długość 25-30 cm, maksymalnie 51 cm. Poławiany jest metodami tradycyjnymi na róznego rodzaju przynęty - lekki spinning do 5 gr na tzw paprocha oraz niewielkie żywce lub rosówki. Występuje praktycznie we wszystkich typach wód nizinnych, osiągając największe rozmiary w toniach stynkowych i głębokich jeziorach. W Polsce osiąga wielkość do 3 kg i 60 cm długości. Do okazów zalicza się okonie ważące około 2 kg.Okonia należy szukać w miejscach częstego pojawiania się ławic małych rybek. Najlepsze miejsca to zatoki i cieśniny jezior pełne prądów wodnych oraz płytkie wody, których brzegi zarośnięte są podwodną roślinnością. Przynęte należy rzucać w kierunku centrum silnego pluskania okonia, na pobocze ławicy małych rybek lub z przodu albo z tyłu ławicy. W ciągu letniego dnia najlepszymi porami połowu dużego okonia są wczesne poranki lub późne wieczory. Wędkowanie przed południem to często zły pomysł. Okonie karmią się periodycznie, czasami jednak daje się zauważyć jego zawzięte ataki na małe rybki w ciągu letniego dnia. Im bliżej ku porze popołudniowej tym częstotliwość żerowania rośnie. Z obserwacji wynika, że najlepszy czas połowu to wieczór, w godzinach 20-21.
